چالش این هفته بیدار موندن بعد از اذان صبحه. میشینم کارامو یکی یکی با فراغ بال انجام میدم، تا آسمون آبی شه، صدای خروس بیاد، پنجره رو باز کنم و صدای گنجشکا و هوای تازه بشینن رو شونه‌هام.
چراغ‌های شهر هنوز روشنن و هم‌زمان هوا روشنه. خیابونِ خلوت و صدای یه جارو. ماشینایی که هر چند دقیقه یکبار میان و رد میشن.
این آبی لاجوردیه. آبی پنج و نیم صبح. آبی سکوت.
+ سعی میکنم هرروز عکسای بهتری از این آبی بگیرم و بذارم اینجا. عکس تو گوشی خودم جهتش درست بود ولی نمیدونم چرا آپلودش که کردم اینجوری شد
